Սահմանադրական շարժման նախադրյալները
Հպատակ ժողովուրդների ազատագրական պայքարը կանխելու նպատակով 19-րդ դ. 2-րդ քառորդից Օսմանյան կայսրությունը դիմեց բարենորոգումների: 1839 և 1856 թվականներին հրապարակվեցին բարենորոգումների ծրագրերը: Դրանցով հռչակվում էին Թուրքիայի բոլոր ժողովուրդների իրավահավասարություն, կյանքի և գույքի անձեռնմխելիություն, հարկերի արդարացի և կանոնավոր գանձում: Սակայն դրանցից և ոչ մեկը չիրականացվեց, թեև բարենորոգումների կիրառմանը կողմնակից էին նաև եվրոպական տերությունները: Ավատատիրական Թուրքիան պատրաստ չէր փոփոխությունների: Ղրիմի պատերազմից հետո (1856թ.) արևմտահայերը ևս ձեռնամուխ եղան իրենց ազգային կյանքի վերակառուցման գործին: Կ.Պոլսի հայ հանրության մեջ սրվեցին հակասությունները հասարակ ժողովրդի (արհեստավորներ, մանր ու միջին առևտրականներ) և ամիրաների՝ հարուստների ու սրանց սատարող բարձրաստիճան եկեղեցականության միջև: Ամիրաները ավելի քան մեկ դար տնօրինում էին հայ հանրության եկամուտները, նրա ազգային ու կրթական հաստատությունները: Նրանք ճնշված վիճակում էին պահում ոչ միայն Կ.Պոլսի իրենց աշխատավոր հայրենակիցներին, այլև իրենց տնտեսական շոշափուկները տարածել էին Արևմտահայաստանի գավառների վրա: Ամիրաները թուրքական փաշաներից ստացել էին հարկերը հավաքելու արտոնություն և յուրացնում էին ստացված եկամուտների մի մասը:
Фотографии Армении
Туризм и маршруты
Песни
