Թուրքական զորքերի ներխուժումը Արևելյան Հայաստան
Տրապիզոնի հաշտության բանակցությունների ձախողումից հետո թուրքական զորքերը արշավեցին Արևելյան Հայաստան։ 1918թ. մարտի վերջին ընկավ Սարիղամիշը, ապրիլի կեսերին, Անդրկովկասյան կառավարության (նախագահ՝ Ա. Չխենկելի) դավաճանական վարքագծի հետևանքով, գրեթե առանց դիմադրության թուրքերին հանձնվեց լավ ամրացված Կարսը։ Վիճակը ամենևին էլ չփրկեց Անդրկովկասը անկախ հայտարարելը։ Չկար համերաշխություն Անդրկովկասյան կառավարության ներսում և Սեյմում։ Նոր կառավարության նախագահ, մենշևիկ Ա. Չխենկելին վարում էր ըստ էության թուրքամետ գիծ։ Անդրկովկասի երեք հիմնական (հայ, վրացի, ադրբեջանցի) ազգերի անմիաբանությունն էր պատճառը, որ թուրքական զորքերը ռազմական հաջողություններ էին ունենում։
Թուրք զավթիչների դեմ պայքարի հարցում հայ քաղաքական բոլոր կուսակցությունները միակամ էին։ 1918թ. ապրիլին Ալեքսանդրապոլում Հայոց ազգային խորհրդի նախաձեռնությամբ կայացավ հայ քաղաքական կուսակցությունների և անկուսակցական գործիչների խորհրդակցություն։ Խորհրդակցությունը որոշեց «բոլոր հնարավոր միջոցներով շարունակել երկրի պաշտպանությունը»։ Սակայն հայությունը միայնակ ի վիճակի չէր դիմակայել թուրք զավթիչներին։
Թուրքական զորքերի ռազմական հաջողությունները հարկադրեցին Անդրկովկասի կառավարությանը վերսկսելու Տրապիզոնում ընդհատված բանակցությունները։ Մայիսի սկզբներին Բաթումում սկսվեցին թուրք-անդրկովկասյան հաշտության նոր բանակցություններ։ Սակայն ռազմական հաջողություններով արբեցած թուրքերն ամենևին մտադրություն չունեին բավարարվել Բրեստի հաշտության պայմաններով։ Նրանք կողոպտչական նոր պահանջներ ներկայացրին, որի պատճառով բանակցությունները կրկին մտան փակուղի։
Հայաստանի լուսանկարներ
Տուրիզմ և երթուղիներ
Երգեր
