Հայաստանը, Երկրի երեսին պահպանված, ամենահին պետություններից է:
Այն անընդհատ հանդիսացել է խոշոր տերությունների շահերի բախման ասպարեզ: Դարեր շարունակվող գոյատևման պայքարն էլ ձևավորեց հայ ազգի ստեղծագործական տաղանդը, հնարամտությունը, ավանդապաշտությունը և նվիրվածությունը բարձր գաղափարներին: Առանց այդ գործոնների անհնար կլիներ ստեղծել այդպիսի հզոր մշակույթ, դարից դար զարգացնել այն և փոխանցել ապագա սերունդներին:
Բազմաթիվ անառիկ ամրոցները, մեր նախնիների սխրանքների հպարտ վկաներն են: Ամեն մի բերդ ուներ իր յուրահատուկ հորինվածքը, որն առավելագույնս համապատասխանում էր տեղանքին: Ամեն մի ձոր, ամեն մի ժայռ ընդգրկվում էր միասնկան պաշտպանողական համակարգի մեջ: Շատ հնարամիտ լուծումներ կան նաև ջրամատակարարման հարցում, որը կարևորագույն խնդիր էր երկարատև պաշարման ժամանակ: Ամրոցները կառուցվում էին այնպես, որ նույնիսկ մի քանի տասնյակ հոգուց բաղկացած կայազորը անանցանելի արգելք էր դառնում բազմահազարանոց թշնամու համար:
Հայաստանը առաջինն է հռչակել Քրիստոնեությունը որպես պետական կրոն: Երկար դարեր, պետականության բացակայության պայմաններում, եկեղեցին կարևոր դեր էր խաղում ազգապահպան գործում: Այդ պատճառով, շատ հաճախ, վանքային համալիրները հանդիսացել են նաև կրթության և մշակույթային հզոր օջախներ, իսկ նրանց շուրջ կառուցված ամրոցները, զավթիչների արշավանքների ժամանակ, ապաստան են տվել բնակչությանը: Դրանցից շատերը գտնվում են դժվարամատչելի տեղերում, կան նույնիսկ ժայռափոր համալիրներ: Հայաստանի վանքերում են պահվել համաշխարհային նշանակություն ունեցող բազմաթիվ մասունքներ, նրանց շարքում`Պետրոս Առաքյալի ծիծեռնը, Հովհաննես Մկրտչի գլուխը, Հիսուս Քրիստոսին խոցած նիզակը:
Վերածննդի դարաշրջանը Հայաստանում սկսվել է դեռևս X դարում, երկու դար ավելի վաղ քան Եվրոպայում, և պատահական չէ, որ Աստծո առաջին քանդակը գտնվում Նորավանքում:
Հայաստանը հարուստ է նաև բնական տեսարժան վայրերով: Ազոխի քարանձավում հայտնաբերվել են, նույնիսկ, նեանդերթալյան ժամանակաշրջանի մարդկանց հետքեր: Բազմաթիվ ջրվեժները, սարերը ու ձորերը, անտառները, քարանձավները ամբողջացնում են ընդհանուր պատկերը և ներկայացնում են մի ինքնատիպ աշխարհ, որը միշտ բաց է բարի մարդկանց առջև: