Խմբային լուսանկար - Ռուբեն Հախվերդյան

Լավագույն տղերքը հեռա|նում են

Օտար ափերում բախտ որոնում

Սիրելի կանայք թողնում գ|նում են

Ուրիշների մեջ են մեզ փնտրում:

Ամենալավ երգը լռու|թյունն է

Երկու զույգ աչքեր մթության | մեջ

Իսկ սարսափելին հիշողու|թյունն է

Որ հետո թերթում ես էջ առ | էջ:

Ու փչում է քա|մին ունայնու|թյան

Ու ջնջում ամեն | ինչ

Ու պոկվում են անցյալը ու ներ|կան

Իմ կյան|քի իմ կյանքի էջե|րից:

Ես գիտեմ ինչ բան է ժամա|նակը

Ամեն ինչ հոսում է փոփոխվում

Կյանքի ուղեգրով շարժվող գ|նացքը

Վերջին կանգառին է մոտենում:

Ես այս աշխարհի խենթ սիրա|հարն եմ

Ունեմ ընկերներ ինձնից խե|լառ

Բոլորի համար ես աղո|թում եմ

Ու գրում երգեր նրանց հա|մար:

Ես գրում եմ եր|գեր այն ժամա|նակ

Երբ գիշերն է իջ|նում

Երբ մնում եմ ազատ ու միայ|նակ

Իմ սար|քած իմ սարքած զնդա|նում:

Ես ունեմ թաքուն իմ երջանկու|թյունը

Թող նախանձ մարդիկ աչքով չտան

Դա իմ ապրելու մեծ ցանկու|թյունն է

Որ պիտի երգեմ քանի դեռ կամ:

Ես ունեմ մի կին որն ինձ սի|րում է

Նա ունի մի սիրտ ոսկուց էլ | թանկ

Մենք ունենք փոքրիկ որն արդեն խո|սում է

Ու տալիս հարցեր թարս ու շի|տակ:

Նա տալիս է հար|ցեր թարս ու շի|տակ

Հար|ցեր ամեն տե|սակ հար|ցեր շատ տարօրինակ

Ես փորձում են գտնել պատասխան|ներ

Ու ստա|նում ու ստանում նոր հար|ցեր:

Իմ գլխում ամեն ինչ խառն|վել է

Ես ինքս ունեմ այնքան հարցեր

Եվ այդ հարցերի անվերջ շա|րանը

Ինձ ստիպում է նոր երգեր գրել:

Ես գիտեմ որ երգը և ա|ղոթք է

Եվ ինչ-որ չափով մխիթա|րանք

Դա երջանկության հավերժ պատ|րանքն է

Որ մեզ հետ ապրում դառնում է | կյանք:

Ու փչում է քա|մին ունայնու|թյան

Ու ջնջում ամեն | ինչ

Ու պոկվում են անցյալը ու ներ|կան

Իմ կյան|քի իմ կյան|քի էջե|րից:

G  Dm6

Am

G  Dm6

Am

Am  Dm

G7  C

Am  Dm6

E  Am

Am  Dm6  Dm

Dm  Am

A  A7

Dm  Dm6  Am

G  Dm6

Am

G  Dm6

Am

Am  Dm

G7  C

Am  Dm6

E  Am

Am  Dm6  Dm

Dm  Am

A  A7

Dm  Dm6  Am

G  Dm6

Am

G  Dm6

Am

Am  Dm

G7  C

Am  Dm6

E  Am

Am  Dm6  Dm

Dm  Dm6  Dm  Am

A  A7

Dm  Dm6  Am

G  Dm6

Am

G  Dm6

Am

Am  Dm

G7  C

Am  Dm6

E  Am

Am  Dm6  Dm

Dm  Am

A  A7

Dm  Dm6  Dm  Am