Պետական կյանքի զարգացման համար մեծ խթան հանդիսացավ երկաթի գյուտը։ Մարդը վաղուց ծանոթ էր երկաթին՝ երկնաքարերի տեսքով, սակայն այն սկսում է լայնորեն օգտագործվել միայն Ք.ա. II հազարամյակի վերջերից։ Անտարակույս, երկաթի պաշարները բնության մեջ շատ ավելի մեծ են, քան պղնձինը, սակայն երկաթ ստանալու համար պահանջվում էր բարձր ջերմաստիճան ապահովել, ինչը երկար ժամանակ մատչելի չէր մարդուն։ Երբ ի վերջո մարդուն դա հաջողվեց, հասարակությունն ստացավ երկաթե գործիքներ ու զենքեր շատ ավելի փոքր ծախսումներով, քան բրոնզից պատրաստածները։ Երկաթից պատրաստված իրերը ոչ միայն ավելի ամուր էին, այլև, ինչը որ շատ կարևոր է, ավելի էժան։ Երկաթի լայն մուտքը մարդկային հասարակություն հեղաշրջեց տնտեսական կյանքի, արհեստների, պատերազմական գործի զարգացումը։ Մասնավոր սեփականության առաջացման հետևանքով նախնադարյան համայնական կարգերն սկսեցին արագորեն քայքայվել։ Երկաթի օգտագործումը նպաստեց Հայկական լեռնաշխարհում մեծ պետությունների հանդես գալուն։